ایرج حسابی فرزند پرفسور محمود حسابی در آخرین استاتوس فیس بوکی خود درباره “چهارشنبه سوری” مطلبی نوشت.
به گزارش پیام نو، حسابی درباره «چهارشنبه سوری» در صفحه فیس بوکش نوشت:
«تمامی آیین های ایران ، براساس فلسفه یی درست ، و طی چند هزار سال ، شکل گرفته است ، که عاری از هرگونه خرافات می باشد . از همین رو ، برجسته ترین اختراع بشر ، کشف آتش را ، با نام و یادی مبارک و ماندگار ، در مراسمی ، به نام چهارشنبه سوری ، پاس می دارند .آتش ، به مردم ، آموخت ، تا توانایی یافته ، خود را ، از سرما ، مرگ ، یخ زدگی ، تاریکی ، حمله حیوانات وحشی و خام خواری (بروز بسیاری از بیماری ها) ، مصون بدارند .
با کشف آتش ، سلاح و تجهیزات جنگی و دفاعی را ، فراهم آوردند ، به میکروب زدایی رسیدند ، وسایل جراحی ساختند ، ضدعفونی کردن را یاد گرفتند ، و نهایتاٌ پاکیزگی را آموختند ، به معالجه امراض ، اشراف یافتند ، و از زمان بیشتری برای کار و فعالیت ، بهره گرفتند. از قدیم الایام ، ایرانیان ، برای آن که ، نقطه برجسته این سپاس را ، در کودکان ، نوجوانان و جوانان خود ، از طفولیت ، جاوید بدارند ، و این جاودانگی را ، در تمام عمر ، به یاد داشته باشند ، در شب چهارشنبه آخر هر سال ، در جشنی بی همتا ، به نام چهارشنبه سوری ، گرد هم می آمدند ، تا این سپاس الهی را ، با شادی و سرور ، زنده بدارند. به زبان ساده و کلام خلاصه آموختند که : هنگام پریدن از روی آتش بگویند زردی من از تو ، سرخی تو از من ، یعنی ضعف و نادانی و کاستی خودم را از طریق آتش (عامل نوآوری) جبران کرده و به افزوده های دانشی می رسم، پاسداشت آغاز اختراعات ، احترام به امر نوآوری و پژوهش ، باید به شکلی ، در دل و روح هر ایرانی ، برقرار باقی بماند .
۷ بوته آتش ، به یاد ۷ روز هفته ، برپا شود ، افروخته گردد ، هر ایرانی از حرارت آن گرم شود ، یاس و نومیدی و دلسردی هایش را ، در آن بریزد ، و همواره ، دلگرم ، شاد و امیدوار باشد. پس ، این گناه بزرگی است ، که این آورده مقدس و مبارک را ، به سخره بگیریم ، آن را ، خرافه دانسته ، یا خدای ناکرده ، به آتش پرستی ، ترجمه کنیم ! که مسلما ، این طرز فکر یک ضد ایرانی ، و ناآگاه از تاریخ و فرهنگ است . در تایید و اثبات این پدیده ، ایرانیان اندیشمند ، آجیل چهارشنبه سوری را ، که مشکل گشا هم خوانده می شود را ، به دیگر ملزومات این شب ، می افزایند ، یعنی ، بیایید تا شادی و امید حلال مشکلاتتان گردد. اما ، در اینجا، به یک رسم بسیار مهم انسانی ، در رسوم ایرانیان ، که همانا ، آزادی، آزادی خواهی و دموکراسی است اشاره می نماییم: این رسم قاشق زنی است ، که پیر و جوان ، برای گردآوردن اعانه ، پول یا شیرینی و … ، به در هر خانه یی می روند ، تا مبادا ، شب سال نو ، یکی از هم نوعان آنان ، محروم از همه این شادی ها و خوشحالی ها باشد و فالگوش می ایستند تا با اتکا به اجازه بیان برای آگاهی از بروز مشکلات و برنامه ریزی برای رفع آن درد دل مردم ، کوچه و بازار ، در و همسایه شنیده ، عزمی راسخ برای حل معضلات در سال نو را فراهم آورند.»